Stećci su prije svega nadgrobni spomenici. Ispod svakog od njih nalaze se zemni ostaci ljudi koji su ovdje živjeli tokom kasnog srednjeg vijeka. U dosta slučajeva, zbog vjerovanja da se ispod stećaka nalazi blago, grobovi su prekopavani i uništavani. Uopćeno kazano, nalazi ili prilozi u grobvima su poprilično rijetki.
S druge strane, za proučavanje života srednjovjekovnog čovjeka na području današnje Bosne i Hercegovine, skeleti su izniman izvor podataka koji mogu dati odgovor na brojna pitanja do kojih ne možemo doći iz srednjovjekovnih arhivskih izvora.
Grobovi mogu dati i odgovor na pitanje koliko su stećci stari, jer je skelete moguće datirati savremenim radiokarbonskim analizama.
Arheolozi se prilikom istraživanja grobova ispod stećaka na prvom mjestu suočavaju s pitanjem znatiželjnika ima li tu „zlata“. Upravo ovakvo pitanje i znatiželja našeg čovjeka, ali i brojnih stranaca koji su pohodili područje stare bosanske države, za rezultat su imali činjenicu da su grobovi ispod nekih od naših najznačajnijih stećaka otvarani i pljačkani, čime je načinjena nemjerljiva šteta po naše kulturno-historijsko naslijeđe.
Ovakva praksa se počela odvijati još za vrijeme osmanske uprave ovim područjima, nastavljena je za vrijeme Austro-Ugarske monarhije uglavnom od monarhijskih vojnika, a u nekim područjima nažalost traje sve do danas. Iz istog razloga su osim grobova stradali i mnogi jedinstveni stećci.
Narodna predaja je govorila o zlatu kako u grobovima tako i u stećcima. Iako su i natpisi i narodna predaja upozoravali na moguće neželjene posljedice tog čina, znatiželja i želja za bogaćenjem bile su jače.
Uopćeno govoreći, zanimljivih i vrijednih nalaza u grobovima ispod stećaka ima, ali su poprilično rijetki. Prije svega, treba imati na umu da su stećci nastali u kršćanskom kontekstu, a kršćanstvo u svojim postulatima nije odobravalo i opravdavalo stavljanje predmeta u grob, što je bila pretkršćanska, paganska tradicija.
U red istaknutijih nalaza pronađenih u grobovima ispod stećaka spadaju fragmenti tekstila sa kraljevskim grbovima Kotromanića iz Arnautovića kod Visokog, plašt Mirka Radojevića iz Kopošića kod Ilijaša, staklene čaše iz Biskupa kod Konjica, Carine u Sarajevu iVeličana kod Trebinja, potom srebreni pojas iz Bile kod Travnika te nalazi nakita iz Arnautovića kod Visokog i Čipuljića kod Bugojna.
Grobna arhitektura ispod stećaka je raznovrsna i ide od jednostavnog polaganja pokojnika u prostu zemlju pa sve do složenih grobnih konstrukcija u vidu manjih, primitivnijih mauzoleja.
Naravno, najjednostavniji oblik ukopa jeste onaj kad se pokojnik položi u zemljanu raku koja je najčešće ovalnog ili pravougaonog oblika bez ikakve grobne konstrukcije unutar iskopane rake.
U dosta grobova pronalaženi su tragovi drvenih sanduka. Najbolji dokazi za to jesu ostaci željeznih klinova ili čavala koji su spajali stranice sanduka. Dva ovakva slučaja su posebno zanimljiva. Jedan je pronađen na Pavlovcu kod Sarajeva, a drugi na Kopošićima kod Ilijaša.
Kamen se najviše koristio za pravljenje različitih konstrukcija unutar grobne rake. Upotreba ide od jednog najobičnijeg kamena pa sve do zidanih grobnica.
Posebnu vrstu kamenih konstrukcija sačinjavaju masivni kameni sarkofazi. Ako su u nadzemnom pogledu stećci jedinstvena i unikatna pojava u srednjovjekovnoj Evropi i svijetu, onda su kasnosrednjovjekovni sarkofazi jednako unikatna pojava, ali samo na području srednje Bosne.
Srednjobosanski kasnosrednjovjekovni sarkofazi predstavljaju najelaboriraniju, najistaknutiju i najsloženiju formu grobne arhitekture na području na kojem se rasprostiru stećci.
Ovakva grobna oprema je bila izrazito skupa i ovakvo što sebi su mogli priuštiti samo bogatiji pripadnici srednjovjekovnog društva. Otkriveni su na području Jajca, Sarajeva, Travnika i Zenice.